موز:               

موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می کند . موز انرژی زیادی درد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می باشد. بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد. موز ملین بوده و همچنین درمان اسهال و اسهال خونی است. موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و کم خون حتما باید موز بخورند. موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است. موز درمان زخم معده و روده می باشد. گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن کلسترول است. شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی است. جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد. ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است. ریشه موز دفع کننده کرم معده است. موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از موز کمی نمک خورد. موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد. برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید. موز مدر است. موز بعلت درا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند.

موزرسیده بهتر است یاسبز؟

موز کاملا رسیده ماده ای تولید میکند بنام تی اِن اِف که توان مقابله با سلولهای غیر عادی (سرطانی) را دارد، هر چه موز رسیده تر باشد لکه های قهوه ای رنگ روی پوست آن بیشتر میشود و هر چه این لکه های قهوه ای بیشتر باشند، سیستم ایمنی بدن را بیشتر افزایش میدهند. بنابر تحقیقات دانشمندان ژاپنی، در مقایسه با میوه هایی مانند انگور، سیب، هندوانه، آناناس، گلابی و خرمالو، موز با افزایش تعداد گلبولهای سفید و بالا بردن سیستم ایمنی و تولید ماده تی ان اف، بهترین نتیجه را داده است.